Shameela Yoosuf Ali (ISri Lanka/UK) is a bilingual writer, poet and an independent researcher. She writes in Tamil and English and translates from and to both languages. Shameela holds Masters in Journalism and in Sociology and continues her passionate academic journey. She lives in England filled with endless nostalgia for her homeland, Sri Lanka. She is serving as the Editor-In-Chief of FemAsia Magazine. Shameela is a self-taught artist.
English
Tamil
THE AROMA OF BELONGING
The pale yellow
Of the wheat field
Is stretched out beyond eyesight
Poppy blooms in enflamed crimson
Skirts along the curved footpath
The glistening sunbeams
soak my face with warmth
Like steamed sweetcorn
on a pouring rainy day.
The sun has an aroma
Like the smell of a garment
line dried in sweltering sunlight
Or the odour unfolding from the soil
When uprooting a shrub
I gaze at the sky craning my neck.
Kashmir carpet spread out as lengthy as life
Long way back home
A country of censored voices
I call it mine.
Besides,
The small house in the middle of the land
And spilled memories and a childhood…
There remains nothing.
And here,
Nothing feels connecting yet.
SIPPING THE MOON
Amid the limbs of
Burning up birch trees,
Blazes the crimson sun clock
I return home,
Doves are fluttering away from my fingers…
One blend of yellow and white…
An attic pigeon sequinned with beads…
A bird with eyes kohled with azure blue…
An invisible dove fashioned with colourless beams…
The feathers glide as my fingers sway,
Fingers which aren’t tinted with butterflies
In the cubicles of factories,
Parrots lounge in the cages.
The blue stamped
Grey parrots,
Perishing for the chunk of guava
Coming up at the end.
They may return home any moment
from their cages
To be restrained again tomorrow.
Freezing winter,
Aroma of the coffee
Brings the moon on a platter.
Parrots are slumbering
Dead to the world
I examined their claws
Unlike mine,
They were bowe
Inwards
I started to sip the Moon.
கொடியில் தொங்கும் ஊர் வாசம்
கோதுமை வயல்களின்
மெது மஞ்சள்
கண்ணெட்டாத் தூரம் வரை
படர்ந்திருக்கிறது.
ஒற்றையடிப் பாதை
ஒரமெங்கும்
கடும்சிவப்புப் பொப்பிப்பூ
தகதகக்கும்வெயில்
முகத்தில் அப்பி இதமூட்டும்
மழையில் அவிக்கும் இறுங்காய்...
வெயிலுக்கு
வாசமுண்டு.
கொடியில் முறுகிக் காய்ந்த
ஆடையின் மணம் போல...
அல்லது
மண் கிளறிச்
சிறு செடிகளைப்
பெயர்த்திழுக்கும் போது அவிழும்
வாசம்.
மேலே வானம் பார்க்கிறேன்
கழுத்தொடிய நீண்டோடும்
காஷ்மீர் கம்பளம்.
ஊருக்கு திரும்ப முடியாத
தொலைதூரம்.
குரல்களை மறுதலிக்கும்
தேசம் எனது!
நடுவிலிருக்கும்
சிறுவீடும் பால்யமும் சிதறிக்கிடக்கும்
நினைவுகளையும் தவிர
வேறெதுவும் இல்லை.
இங்கோ
இன்னும் எதுவுமே ஒட்டவுமில்லை.
நிலவை அருந்துதல்
தீப்பிடித்தெரியும் பெர்ச் மரங்களின்
கால்களுக்கிடையே
கடுஞ்சிவப்பாய் சூரியக் கடிகாரம்.
நான் வீடு திரும்புகிறேன்.
என் விரல்களிலிருந்து சிறகடிக்கின்றன புறாக்கள்.
மஞ்சளும் வெள்ளையுமாயொன்று
மணிகள் கோர்த்த மாடப்புறாவொன்று
கண்களின் ஓரத்தில் நீலம் தீட்டியதொன்று
நிறங்களற்ற ஒளியாய் சமைந்த அரூபப் புறாவொன்று
பூச்சுப் பூசாத
என் நுனிவிரல் நடனத்தில் எடையிழந்த காற்றாய்
சிறகுகள் தவழ்கின்றன.
ஆலைகளின் கண்ணாடிச் சட்டங்களுக்குள்
கிளிகள் உட்கார்ந்திருக்கும்
கூண்டுகள்.
நீலச் சீல் குத்தப்பட்ட
சாம்பல் நிறக் கிளிகள்.
இறுதியில் தரப்படும் கொய்யாப் பாதிக்காய்
இறந்து கொண்டிருந்தன.
அவை இப்போது கூண்டுகளிருந்து
வீடு திரும்பக் கூடும்…
நாளை மீண்டும் அடைபடுவதற்காக…
குளிர்கின்ற பனிக்காலம்
கோப்பி வாசம் ஒரு தட்டில் நிலாவை
ஏந்தி வந்தது.
கிளிகள் அயர்ச்சியில்
உறங்கிக் கொண்டிருந்தன.
நான் அவற்றின் விரல்களை
நோக்கினேன்
என் விரல் போன்றல்லாது
அவை உள்நோக்கி வளைந்திருந்தன.
நான்
நிலவை அருந்தத் தொடங்கினேன்.
Translated from Tamil to English by the poet