Nahid Bagheri-Goldschmied (Iran/Österreich) geb. in Teheran, Lyrikerin, Prosaistin, literarische Übersetzerin, Journalistin, studierte persisch-arabische Sprachen und Literaturwissenschaft an der Universität Teheran. Seit 1980 in Österreich. 2001 Lyrik-Preis "Schreiben zwischen Kulturen", 2009 Buchprämie des BM:UK für den Roman "Chawar", 2017 Theodor Kramer Preis für ihre gesamte Werke. Vorsitzende des Iranischen Kunst- und-Kulturvereins im Exil "Marzpeyma" (Grenzgänger), Mitglied und Einzeldelegierte der IG Autorinnen und Autoren, des Österreichischen P.E.N.-Clubs und des Österreichischen Schriftstellerverbandes. Werke:Sieben Lyrikbände; Roman "Chawar" 2009 (deutsch) und 2013 (persisch), beide im Verlag der Theodor Kramer Gesellschaft; Herausgeberin und Übersetzerin von "Spuren", Anthologie österreichischer Lyrik, Deutsch/Farsi 2014; "Die Liebe kennt alle Sprachen der Welt“, Anthologie persischer Lyrik der Gegenwart (Gedichte, persisch-deutsch), Theodor Kramer Verlag 2016, „Sprache der Schöpfung“, eine Sammlung aus insgesamt siebzig Gedichten von neunzehn österreichischen LyrikerInnen, zweisprachig (Deutsch -Persisch), Nasang Verlag 2019, Nowshahr –Iran.
Deutsch
Farsi
ATEMBERAUBEND
Tick Tack Tick Tack
Die Zeit liegt im Niemandsland
zwischen den Minuten
Die Tragödie beginnt
Der Tag, schwächlich und alterskrank
schleppt sich bis zur Mauer der Dämmerung
wo er langsam hinstirbt
In einer Sänfte wirbelt der Sturm
die blutgierige Hexe Nacht herbei
Wolken brüllen ohne Regen
die Nacht tanzt auf der Leiche des Tages
Gassen, Straßen, die ganze Stadt
liegen angstklappernd in Ketten
Tick Tack Tick Tack
Die Tragödie geht weiter
An mein Haus hämmert der Sturm
Mein Haus verfällt
Wolkenräuber raffen das Mondlicht
vom Dachfirst
der Sturm, dieser Grobian
zerschlägt alle Fenster
In dieser unersättlichen Finsternis
überziehen sich alle Spiege
mit schwarzem Filz
Ein Windstoß löscht mein Abendlicht
noch vor dem Aufleuchten
Draußen auf der Terrasse zittere ich
in den Fängen der Nacht
Weither der Lärm der Glocken:
Ding Dang Ding Dang
Denk nicht an unseren Untergang!
Die Zeit, die ist im Niemandsland
der andauernden Katastrophe
Doch irgendwo schöpft immer schon
ein neuer Morgen Atem
DAS FENSTER
Müdgebrannt stöhnt die Sonne
der Horizont liegt schon grau in Asche
Auf den Lippen des Tages verklingt
die letzte Melodie
die Dämmerung kauert auf der Schwelle der Nacht
Mit einem letzten Blick
in den schwindenden Tag
sucht das offene Auge meines Fensters:
sein letztes Lächeln
seinen letzten Satz
seinen letzten liebevollen Atemzug
der stockend durch die hereinwehende Dunkelheit
haucht und aussetzt ohne jeden Ausklang
Hochgezogen bleiben die Augenlider meines Fensters
bis zum Morgengrauen -
aufgerissen seine Augen
Doch es verharrt die Nacht
über meinen Fenstergedanken
RUHE
Diese mehrjährige Unruhe
schenke ich heute Nacht deinen sprechenden Augen
die wie die stolzen Gedanken des Waldes
sonnige Einsprengsel von Mitgefühl haben
نفس گیر
تیک تاک، تیک تاک،
عبور مشوش زمان از مرز عقربه ها:
آغاز فاجعه، فاجعه ها
روز، تکیده و بیمار
در پای دیوار غروب پرپرزنان
و شب
عجوزه ای وقیح و خون آشام
که از راه می رسد بر سریر توفان
ابر، می غرٌد بی بارش
شب، می رقصد بر سر جناره ی روز
و شهر، کوچه و خیابان را
دلهره به زنجیر می کشد
تیک تاک، تیک تاک
ادامه ی فاجعه ...
توفان به خانه ام می کوبد
و در میان این همه آشوب آشکار
در امتداد ویرانیست خانه ام
ابرها نگاه ماه را
از بام ها می دزدند
و بادهای وحشی، این مهاجمان هر شبه
پنجره ها را به تاراج می برند
در غم بارگی ظلمت گویی
آیینه ها را روکش کشیده اند
با ماهوت سیاه
و شبچراغم را زبانه نکشیده
برق آسا کشته اند
به ایوان می روم
و پناه می برم به آغوش شب
لرزان
دینگ دانگ، دینگ دانگ
نوای دور دست ناقوس ها:
به ویرانی ما اندیشه مسپار!
اگر چه زمان مشوش
از مرز عقربه ها عبور می کند
و فاجعه را نیست پایانی،
ولی
همیشه از کنار، گوشه ای
سپیده های تازه نفس در راهند
پنجره
افق، به خاکستر نشسته
در آه گرم خورشید های سوخته
آخرین ترانه، بر لب روز
و ملالت غروب بر آستانه ی شب
چشم های باز پنجره ام
با آخرین نگاه،
در حواشی شب می کاوند:
آخرین تبسم
آخرین کلام
آخرین نفس گرم عشق را
که در وزش تیرگی
به شماره می افتاد و بند می آمد،
بی تجربه ی وداع.
پلک های باز پنجره ام تا سپیده دمان
پلک های پنجره ... و شب، نمی رهد از فکر پنجره ام
آرامش
من این تشویش چندین ساله را امشب
به چشمان سخنگوی تو می بخشم
که چون اندیشه ی بالنده ی جنگل
پر از نقش شفقت های خورشیدی ست
Übertragen aus dem Farsi ins Deutsch von der Lyrikerin