Cheran Rudhramoorthy (Sri Lanka/Canada) Dr. R. Cheran is Tamil Canadian academic, poet, playwright and journalist. He is a professor at the University of Windsor in Canada. He has authored over fifteen books in Tamil, and his work has been translated into twenty languages. Several volumes of his work have been published in English translation of Burning (Arc Publications, UK). He has performed his poetry at various International Writers’ festivals in the United Kingdom, Singapore, the US, Indonesia, India, Sweden, the Netherlands, Canada, Ramallah, West Bank, Dubai and Mexico. His plays in English language have been produced and performed in Toronto, Canada, New York, Chicago and New Jersey in the US. Singapore’s modern dance group Chowk has produced and performed a dance play based on his poems titled “The Second Sunrise”.

English

FLOATING SPACE

 

A lonely rock.

Electric wires without birds.

The heart impregnated with love

Albeit without hands and legs.

Your eyes—

A thousand nameless birds

chirp joyous.

A broken glass window moving about erratically

in the cornfield wind.

The void’s blue hue

the love bird fluttering inside the nest.

With these I come.

My daughter,

Yes. I am your dad.

My heart is not lightening flash—

A creeper spreading high.

Yes.

I did not say before.

I am your dad.

I am the single path that pursues

the destiny of this poem.

 

 

 

HOME

 

Doors on either side,
No one knows when it would
Close or open.
Everyone might say that
the walls are stained by
cruel memories.
True. Always.
The home remains in
the wandering of those who lost their place.
Worldwide, their moon is wet.
So what, even if there is no home?
I can still live with her eyes
that shine in the far distance.

 

Tamil

மிதக்கும் வெளி

 

தனித்திருக்கும்

பாறை

பறவைகளற்ற மின்கம்பிகள்

கைகளும் கால்களும் இல்லாவிட்டாலும்

காதல் சூலுற்றிருக்கும் மனம்

பெயர் தெரியாத ஆயிரம் பறவைகள்

களிக்குரல் எழுப்பும்

உன் கண்

சோளகக் காற்றில் தீர்மானமற்று ஆடும்

உடைந்த கண்ணாடி யன்னல்

வெறுமையின் நீல வண்ணம்

கூட்டுக்குள் பரபரக்கும் காதல் கிளி

இவற்றோடு நான் வந்தடைகிறேன்

மகளே,

ஓம். நான்தான் உன் அப்பன்.

எனது மனம் மின்னல் அல்ல

படர்ந்து உயரும் கொடி.

ஓம்.

முன்பு நான் சொல்லவில்லை.

நான் தான் உன் அப்பன்.

இந்தக் கவிதை எங்கே செல்கிறது

என்பதைத் தேடும் ஒற்றை வழித்தடம்

நான்.

 

வீடு

இருபுறமும் கதவு.எப்போது
மூடும்; திறக்கும் எனத் தெரியாது.
கொடிய  நினைவுகளால்  கறை படிந்த சுவர்கள்
என்று  எல்லோரும்  சொல்லக் கூடும்
உண்மைதும்.
எப்போதும். அலைவில்தான் இருக்கிரது
இருப்பிழந்தவர்களின் வீடு
உலகமெங்கும்  அவர்களுடைய  நிலா  ஈரமானது
வீடு  இல்லாவிட்டாலும் என்ன?
தொலைவில் மின்னும்  அவளுடைய. கண்களுடன்
எல்லாக் காலங்களிலும். நான்  வாழக்  கூடும்.