Sanaz Davoodzadehfar (Luxembourg/Iran) is an Iranian poet born in Iran and living in Luxembourg. Her poems were published in the most important Iranian journals and newspapers and sites. Many of her poems were translated into other languages such as English, French, Spanish, German, Swedish, Kurdish.

 

 

 English

 

 

MY HAIR IS A TRENCH WITH RED TULIPS

 

My hair is a trench with red tulips

Where a deer has a sense of restlessness

My sufferings are hidden behind it

My screams!

Spiked screams!

Screaming at myself !

Scream!

Become scream!

My deer with its big eyes

Has jumped through tear gas

I throw my scarf towards the night, like a flare

Black inflamed holes of fear

My deer has stopped the armoured ones with its hooves.

The war has reached my bones

I make a trench of my whole body, my beauty

and stone from my tears.

Che Guevara is now every woman

I am Siavash who will go into the fire

We should stand.

The butterflies of my body will be released from the hijab cocoon, tonight

And police fight us with their rods

And weave a net again

They weave nets

Spiders’ house are quivering

No deer dies in a spider’s web

And the me,

This time

Sticking out of myself

I scream: woman! Life! Freedom!

Should make a crossing

Should go through the bullets

Not afraid of the water canon

Oh! Executioner!

For freedom

I will walk on a mine

My hair like steel ivy, will twist into the oppressor’s hands

And a deer will sprig my hair to the pine

 

Translated by the poet

 

Farsi

 

موهایم سنگری با لاله های سرخ

که آهویی در آن حس بی قراری دارد

رنجهایم پشت آن مخفی، جیغهایم

جیغهای میخدار

دار

 در خودم فریاد

فریاد

فریاد می‌شود

آهویم با چشمهای درشت‌اش

از گاز اشک آور عبور کرده‌است

روسری‌ام را چون مونوری

به سمت شب پرت می‌کنم

سیاهچالههای ترس گُر می‌گیرد

آهویم با دستهایش زره‌پوشی را

متوقف کرده

جنگ به استخوانهایم رسیده است

تمام تن‌ام را

زییای‌ام را

خاکریز می کنم

و اشکهایم را سنگ

چگوارا این روزها یک نام زنانه است

من سیاوشی به آتش خواهم رفت

باید ایستاد

پروانههای اندامم

امشب

از پیله حجاب رها

رها

می شوند

و پلیس از باطوم‌اش دفاع می‌کند

و دوباره تور می‌بافد

تور می بافند

عنکوبتها

خانههایشان لرزان

لرزان

لرزان است

هیچ آهویی در تور عنکبوت نمی‌میرد

و آن من اینبار از تن‌ام بیرون زده

 فریاد می زنم

زن

  زندگی

آزادی

باید معبر زد

از گلوله گذشت

از ماشین آب پاش نترسید

من، ای جلاد

برای آزادی

روی مین خواهم رفت

گیسوان من

چون پیچکی فولادین

به دستهای سرکوب

خواهد پیچید

و آهویی گیسوان مرا به کاج پیوند خواهد زد.