Panagiotis Ronis (Greece/Austria) lives, works and studies in Vienna.

 

 English

 

SUDDENLY BUT IT HAS BEEN A LONG WAIT…

 

the embrace

 

leaves his eyes with two drops

waves of a serene sea

ships within lost into the horizon

in search of the belt he traded

for a slice of bread

along with

his disgraced brother Ulysses

 

 

leaves his eyes with two drops

waves of a sun that drowns

only those who crave the destination

 

HE USUALLY COMES


as a father as a herald
he looks deeply into my eyes

and I see a wish in his
he also carries the boy
that bears marble on his chest

He never speaks
though he weeps
when his children reunite

a candle is looking at him now

the doctors used to say
that he reveals himself
when the sleep mocks
those who dare to hold

on to hope

 

 

BODIES



it is known

it is certain

when a body gets warm enough
close to inside to next

to someone else's
no one will hesitate
a hedonistic curiosity dominates
a certain adolescent timidity

two children almost eighteen
sweating

playing with pillows

 

this very same heat

reminds me of home

 

 

Translated by the poet

 

Greek

 

 ΞΑΦΝΙΚΆ ΜΑ ΑΠΌ ΚΑΙΡΌ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙ…

 

 ο ασπασμός

 

αφήνει στα μάτια του δυο σταγόνες

κύματα μιας ήρεμης θάλασσας

μέσα της καράβια χάνονται στον ορίζοντα
να βρουν το ζωνάρι που αντάλλαξε
για ένα κομμάτι ψωμί επειδή πεινούσε

μαζί και

τον ατιμασμένο του αδελφό τον Οδυσσέα

στα μάτια του δυο σταγόνες

κύματα ενός ήλιου που πνίγει

μόνον αυτούς που καρτερούν τον προορισμό

 

 

ΣΥΝΉΘΩΣ ΈΡΧΕΤΑΙ


ως πατέρας ως αγγελιοφόρος
με κοιτά βαθιά στα μάτια
κι εγώ βλέπω μια ευχή στα δικά του
κρατά και το αγόρι
με το μάρμαρο στο στήθος

Δεν μιλά ποτέ
μα δακρύζει
όταν τα παιδιά του σμίγουν πάλι

ένα κερί τον κοιτάζει τώρα

οι γιατροί λέγανε μεταξύ τους
πως αυτός εμφανίζεται
κάθε που ο ύπνος χλευάζει
όποιον βαστά μιαν ελπίδα

 

 

 

ΣΏΜΑΤΑ


είναι γνωστό
είναι βέβαιο
πως όταν ένα σώμα ζεσταθεί αρκετά
δίπλα πάνω μέσα
σε ένα άλλο
κανείς δεν θα κάνει πίσω
κυριαρχεί μια περιέργεια σχεδόν ηδονική
μια εσωστρέφεια εφηβικού κορμιού

δυο παιδιά κοντά στα δεκαοχτώ
ιδρώνουν
παίζουν με τα μαξιλάρια

αυτή η ζέστη
θυμίζει κάτι από τον τόπο μου