Hamdi Ismail Meça (Albania/Italy) is a
poet, prose writer, Essayist and scholar. He is a multilevel author of academic nature in creativity, Appreciated at home and abroad, he is a winner of prizes, medals, honorary titles and
diplomas, and was elected on various international cultural boards. His poems have been translated into several languages. Born in 1952, in the famous Albanian city of Kruja, Meça has an MS in
Albanian Language and Literature from the University of Shkodra. He has worked mainly as a professor of literature (1975-1995).
English
Albanian
THE MORPHOLOGY OF THE HORSE
Do not kill the zebras, not even a single one
In East Africa such animals appear and disappear
Carrying the whiteness of the day and the blackness of the night with themselves
Covering in them head over heels
Never shoot at the zebras
Do no shoot even a single bullet at them
Nature can govern itself without the help coming from you
O killers and eaters of cannibalistic taste that have made your offices into slaughterhouses
Do not allow the killing of the zebras anywhere upon this globe
Even if your own territories are empty of such species
Do you love the zebras to settle in your homelands?
Africa has been giving for free exemplary black survival in the course of centuries
You have been giving for free exemplary white survival in the course of centuries
Are you giving it to Africa?
The zebras, yes, the zebras
Those solid-hoofed mammals so beautiful and elegant dancing on their heels
Their bodies white and their skin wearing black strips
Each reminding us of the roads leading to the dark depths
The history of the egg is written on the zebra’s papyrus
Starting with the fertilization of the egg and ending with the living creature
That, at the precise moment, will again enter inside the egg shell
To dissolve in the black dirt
Never kill the zebras, not even a single one
The morphology of the horse laying down its live together with the knight suffices
The form of the sea waves can neither be killed nor desecrated
Poseidon, the monstrous sculptor, with His own hands
Gave the horse morphology to the wave of the heavenly water
Pegasus, I guess, was a zebra with lines of poetry put on the body
May you finally have enough light in your eyes to look at the zebras
The zebras, yes, the zebras
Wearing secret and open love letters down to their speeding legs
Of arrhythmic passions
Wearing hopes and sorrows and ideals and pieces of advice
Each of the zebras covering in black strips down to the shoes of bone
To mourn for all the lost sons and daughters
The missing ones with no grave, and their own mothers
Wearing white shrouds on their heads
The scary paranoia in the art of sculpture
So excessive abundance
The myth of monarchic lions and their rule carved in stone
The zebras, yes, the zebras
In every capital of the world, at least
The Statue of Zebra should be erected
While in Kosova, ah, in Kosova,
In Syria, alas, in Syria, in Myanmar, alas, in Myanmar
People must certainly build up the memorial monument called
‘The Zebra of Memory’
HAVING COFFEE IN JERUSALEM
Once the word ‘Deism’ was said and written
The world’s false idols took advantage of it
All kinds of clergymen appeared on the sage
Temples have remained unchanged in the Holy Land
The Western Wall
The Wall of Tears
(They belong to Hebrews)
The Church of the Holy Sepulchre
The Stone of Golgotha
(They belong to Christians)
The Dome of the Rock
The Journey to Paradise
(They belong to Muslims)
Jerusalem
The City of God
(It belongs to all humanity)
Is the coffee that you drink in Jerusalem merely coffee?
Use the temple as a coffee cup
Put it to your lips
Touch the ground as if it were your mother’s skin
And you will feel the heavens’ goodness pouring inside you
Who knows?
Coffee might be coagulated blood
In that pilgrimage place
Of souls
With or without bodies
MORFOLOGJIA E KALIT
Mos i vrisni zebrat, as edhe një të vetme!
Në Afrikën Lindore të tilla kafshë duken, zhduken,
të bardhën e ditës, të zezën e natës ku fshihen me vete e marrin,
kokë e trup me to mbështillen, me to mbulohen.
Asnjëherë mos qëlloni mbi zebrat,
mbi to as edhe një plumb të vetëm! Natyra
vetërregullohet
edhe pa ju vrasës, hamës gjer te shija e kanibalëve, edhe në zyra.
Mos lejoni të vriten zebrat as gjetkë në këtë rruzull,
dhe pse në territorin e vendit tuaj të tilla specie askund.
Dëshironi në atdheun tuaj zebrat t’i keni?
Afrika mbijetesë shembullore të zezë ndër kohra falas jep;
po ju, jetë shembullore të bardhë ndër shekuj falas
Afrikës a po i jepni?
Zebrat, zebrat...
Gjitarët njëthundrakë, elegantet e bukura mbi taka,
me trupa të bardhë dhe shirita të zinj nëpër lëkurë,
kujtesë e bardhë secila e rrugëve të thellësive të errëta,
historia e vezës në papirusin e zebrës e ruajtur,
që nga fekondim i vezës e gjer te krijesa e gjallë,
e cila në momentin e përpiktë, përsëri me lëvozhgën e vezës
mbështillet, në dheun e zi për t’u tretur.
Kurrë mos i vrisni zebrat, as edhe një të vetme!
Morfologjia e kalit mjafton, jetën ky jep me kalorësin në luftë.
Nuk vritet, nuk përdhoset forma e dallgëve në det;
skulptori i perëndishëm Poseidon me duart e veta
dallgës së ujit qiellor atë morfologji të kalit i dha.
Pegasi, hamendësoj—një zebër me vargje poezish në trup.
Ju ardhshin sytë, zebrat më në fund siç duhet t’i kqyrni!
Zebrat, zebrat...
me letra të dashurive të fshehta dhe ashiqare veshur
deri te majat e këmbëve shpejtuese të pasioneve aritmike,
me dritëhije shpresash, brengash, idealesh, amanetesh ato,
secila prej zebrave me shirita të zinj tej e tej
gjer te këpuca e kockës dhe për të gjithë bijt e bijat,
të zhdukurit pa varr si dhe nënat e tyre
me qefin të bardhë në kokë.
E tepruar boll,
paranojë e frikshme në artin e skulpturës—
mitizimi i luanëve si monarkë dhe mbretërimi i tyre në gur.
Zebrat, zebrat...
në çdo kryeqytet të botës, të paktën,
Statuja e Zebrës të ngrihet,
ndërsa në Kosovë, ah në Kosovë,
në Siri, oh në Siri, në Mjanmar, oh në Mjanmar…
Patjetër, përmendorja e klithmës:
“Zebrat e Kujtesës”.
KAFE NË JERUZALEM
Fjala “Deizëm”, sa u tha dhe u shkrua,
aq deshën idhujt e rremë të botës,
klerikë u veshën.
Tempujt—po ata në Tokën e Shenjtë,
Muri Perëndimor, Muri i Lotëve aty,
(i hebrenjve),
Kisha e Varrit të Shenjtë, Gur i Golgotës aty,
(i të krishterëve),
Kupola e Shkëmbit, udhëtimi për në Parajsë aty,
(i myslimanëve),
Jeruzalemi, Qytet i Perëndisë aty,
(i krejt njerëzimit).
Kafja që në Jeruzalem pi
a veç kafe?
Tempullin për filxhan në buzë vër,
sikur të nënës lëkurë në tokë prek,
cipën e së bardhës në qiej ndjen.
Ku i dihet, kafja dhe gjak i mpiksur është
në atë vend peligrinazhi të shpirtrave
me trup dhe pa trup.