Sarita Jenamani (Indien/Österreich) ist Schriftstellerin, Lyrikerin und Übersetzerin aus Indien. Sie studierte Wirtschaftswissenschaften und Betriebswirtschaft an der Utkal Universität und an der Fachhochschule Wiener Neustadt, sie schreibt in ihrer Muttersprache Oriya, in der indischen Nationalsprache Hindi und in Englisch. und Die engagierte Feministin publizierte einige mehrfach ausgezeichnete Gedichtbände. Sie war Stipendiatin der Heinrich-Böll-Stiftung und des Künstlerdorfs Schöppingen sowie des Kulturvereins Inzing bei Innsbruck. Für ihre Übersetzungen von Gedichten der Schriftstellerin Rose Ausländer in Hindi erhielt sie ein Arbeitsstipendium des Bundeskanzleramts. Sie nahm an zahlreichen internationalen Literaturveranstaltungen und Poesiefestivals teil. Sie ist ein Mitglied von PEN-Club Österreich.
Deutsch
Oriya
Ein offenes Fenster
Das Fenster gibt den Blick nicht frei
auf das Schicksal
sondern auf das müde Antlitz
einer alten Sonne
Auf Staub und Gras
Einen namenlosen Pfad
Auf Vögel
davonfliegend mit Splittern des Himmels
in den Schnäbeln
Zwei verzweifelte Augen
heimwärts gerichtet
Und düstere Niedergeschlagenheit
überfällt mich
Deutsch von Utta Roy-Seifert
Nicht-Orte des Seines
Ich klopfe an die Tür
und sie öffnet sich
Aber ehe ich eintrete
tritt sie ein in mich
und öffnet ständig weitere Türen
in mir
Ich kann nicht erkennen
trete ich über die Schwellen
oder treten sie über mich
eine nach der anderen?
Verwirrt suche ich nach einem Dach
aber noch ehe ich es finde
entgleitet der Boden
mir unter den Füßen
Deutsch von Utta Roy-Seifert
Exil
Lebenslang
auf endloser Reise
ohne je
irgendwo anzukommen
Vieles geht innen verloren
und immer wieder zerreißen
Kette und Schuß des Lebens
Deutsch von Utta Roy-Seifert
Der erste Regen in Wien
Hier strömt die Erde selten
den Duft aus
wie es feuchte Erde tut
Aber wenn dann
die Gerüche der Stadt aufsteigen
treiben die Zweige der Erinnerung aus
Und irgendwo tief unten
schlägt das Verlorensein Wurzeln
Deutsch von Utta Roy-Seifert
Deutsch von Utta Roy-Seifert
ଖୋଲା ଝର୍କା
ଖୋଲା ଝର୍କା ରୁ
ଦେଖା ଯାଏନା ଭାଗ୍ୟ
ଦେଖାଯାଏ
ଜରାଗ୍ରସ୍ତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ର
ଅବସନ୍ନ ମୁହଁ
ଧୂଳି ଆଉ ଘାସ
ନାମହୀନ ରାସ୍ତାଟିଏ
ଚେନାଏ ଚେନାଏ ଆକାଶ କୁ
ଚଞ୍ଚୁ ରେ ଧରି
ଡିଯାଉଥିବା ପକ୍ଷୀ
ଘରକୁ ଫେରୁଥିବା
ଦୁଇଟି ହତାଶ ଚକ୍ଷୁ
ଆଉ ମୁ ହୋଇଯାଏ
ବିମର୍ଷତା ରେ ଅବିଷ୍ଟ
ଦରଜା
ମୁଁ ଆଘାତ କରେ ଦରଜା ରେ
ଖୋଲିଯାଏ ଦରଜା
କିନ୍ତୁ ଦରଜା ଦେଇ
ମୁ ଭିତରକୁ ପ୍ରବେଶ
କରିବା ପୂର୍ବରୁ
ଦରଜା ପ୍ରବେଶ କରିଯାଏ
ମୋ ଭିତରେ
ଆଉ ଖୋଲି ଖୋଲି ଯାଏ
ଅନେକ ଦରଜା
ମୁଁ ବୁଝିପାରେନା
ମୁଁ ପାର କରିଚାଲିଛି ଦରଜା
ନା ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିଏ ଦରଜା
ଅତିକ୍ରମ କରିଚାଲିଛନ୍ତି ମତେ
ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ମୁଁ ଖୋଜେ
ଛାତ ଟିଏ
କିନ୍ତୁ ଦୂରରୁ ଛାତ ର ଆଭା
ମିଳିବ ପୂର୍ବରୁ
ପାଦତଳୁ ଖସି ଯାଏ ମାଟି
ନିର୍ବାସନ
ସାରା ଜୀବନ
ଲାଗିରହେ ଅହରହ
ଏକ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଯାତ୍ରା
ମାତ୍ର ଲକ୍ଷ୍ୟ ର ଅନୁପସ୍ଥିତି ରେ
ଭିତରୁ ହଜି ହଜି ଯାଏ
ଅନେକ କିଛି
ଆଉ ଛିଣ୍ଡି ଛିଣ୍ଡି ଯାଏ
ଅସ୍ତିତ୍ୱ ର ତାନା ବାନା
ଭିଏନା ରେ ପ୍ରଥମ ବର୍ଷା
ଏଠି କେବେ କେମିତି
ମାଟି ରୁ ଉଠେ ଭିଜା ଭିଜା ବାସ୍ନା
ମାତ୍ର ଯେତେବେଳେ ମହକି ଉଠେ ସହର
ସେତେବେଳେ ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏ
ସ୍ମୃତି ର ପଲ୍ଲବ
ଆଉ ଭିତରେ ଗଭୀର ଭାବେ
ସଞ୍ଚରିଯାଏ ଗୋଟିଏ
ନାହିଁ ନାହିଁ ଭାବ